دلسوزی برای خودم یکی از بهترین روش‌های عشق ورزی به خود است.
اما متاسفانه خیلی وقت‌ها آن را از خود دریغ می‌کنیم. بیشتر ما وقتی در موقعیتی ناراحت کننده قرار می‌گیریم، به دنبال مقصر می‌گردیم.
همینطور زمانی که احساس طرد شدن، دلسردی و عدم موفقیت داریم. در چنین وضعیتی اکثر اوقات خودمان را هدف قرار می‌دهیم.
به این ترتیب بیشترین انرژی و زمان‌مان را با تخریب و سرزنش کردن نابود می‌کنیم.
این درحالی است که اگر خودتان را دوست ندارید؛ نمیتوانیم از سایرین انتظار عشق و مهربانی داشته باشید.
ارتباط برقرار کردن با کودک درون، خود پذیرشی، آشتی با خود، دوست داشتن خود و.. نمونه‌هایی از عادات افرادی هستند که برای خودشان دلسوزی می‌کنند.
در این مطلب قصد داریم درباره عادات سالم و مفید این افراد بیشتر صحبت کنیم. با ما همراه باشید.
چطور برای خودمان دلسوزی کنیم؟
دلسوزی کردن یک ویژگی و خصلت مثبت است که اکثرا آن را نسبت به سایر افراد، دوستان، موجودات ودنیای پیرامونمان داریم.
ولی تا به حـال فکر کرده‌اید که خودتان هم به دلسوزی درونی نیاز دارید؟
نمیدانید چطور با کودک درون ارتباط برقرار کنید؟ روش دوست داشتن خود و آشتی با خود را بلد نیستید؟
برای شروع خود پذیرشی میتوانید از عادات زیر پیروی کنید:
-
درباره دلسوزی باورها و فکرهای مثبتی داشته باشید
دلسوز بودن به این معنی نیست که فردی خودخواه و متکبر باشید. برعکس دلسوزی و مهربانی نسبت به خود شامل نجابت، پشتیبانی و درک وجودتان است. به عبارت ساده‌تر دلسوزی همان دوست داشتن خود است. دقیقا مشابه زمانی که آزادانه به دیگران مهربانی می‌کنید و به آنها عشق می‌دهید.
همه ما در زندگی با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم. وجود خود پذیرشی و دلسوزی درونی باعث می‌شود تا مقاوم‌تر شویم. همینطور راحت‌تر شرایط فعلی‌مان را پشت سر بگذاریم. روانشناسان معتقدند که دلسوزی و آشتی با خود یک مهارت زندگی است که قابلیت‌هایی مثل انعطاف پذیری، شجاعت، انرژی و خلاقیت را در افراد به وجود می‌آورد.
-
با خودتان حرف بزنید
تا به حـال با خودتان حرف زده‌اید؟ بعضی از ما این کار را انجام می‌دهیم. خیلی وقت‌ها هم ممکن است به خاطر اینکه جلوی آیینه با خودمان حرف زده‌ایم؛ مورد سرزنش قرار گرفته باشیم. البته این سرزنش اکثرا از سمت خودمان اتفاق می‌افتد. چون ما بدترین منتقدهای خودمان هستیم.
این انتقاد درونی خیلی بیشتر از نقدهای خارجی میتواند روی زندگی و تصمیم‌های ما اثر بگذارد. یکی از بهترین روش‌ها برای دور شدن از این نقدهای منفی و مخرب رشد فعالانه دوست داشتن خود، ارتباط با کودک درون، آشتی با خود و خود پذیرشی است.
تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که گفتگوی مثبتی با خود دارند از سلامت روحی بیشتری برخوردارند. از زندگی‌شان رضایت دارند. همینطور میزان استرسشان کمتر است و از نشاط بالاتری بهره‌مند هستند.
-
خود پذیرشی و بخشش درونی را جدی بگیرید
خودتان را برای کارهایی که انجام داده‌اید مقصر می‌دانید و به دنبال مجازات خودتان هستید؟
دیگر لازم نیست این وضعیت عاطفی دردناک را برای یک روز دیگر هم تحمل کنید. می‌پرسید چطور؟
زمانی که احساس گناه می‌کنید؛ انگار روی یک شمشیر تیز دو لبه راه می‌روید.
در این حـال شما نمیتوانید رو به جلو حرکت کنید. جواب این است که خودتان را ببخشید.
خود پذیرشی و آشتی با خود همان معجزه‌ای است که به آن نیاز دارید.
همه ما در زندگی اشتباه می‌کنیم.
اما چه لزومی دارد برای یک اشتباه دوست داشتن خود را کنار بگذاریم.
در چنین مواقعی کودک درون ما نیاز به حمایت و مهربانی دارد.
مهمتر از همه این که به یاد داشته باشید اشتباهات تنها بخشی از انسان بودن است. با اشتباهات میتوان چیزهای جدیدی یاد گرفت و به رشد و پیشرفت دست یافت.
-
با خودتان قرار تنهایی بگذارید
تا به حـال برایتان پیش امده از انجام کاری منصرف شوید؛ چون نمیتوانید کسی را پیدا کنید که شما را در انجامش همراهی کند؟
همه ما نیاز داریم تا وقتی را به خودمان اختصاص دهیم.
منظورم از آن وقت‌های تنهایی و خلوت کردن با خود نیست.
بلکه باید با خودمان خوش بگذرانیم. همانطوری که با دوستانتان قرار دورهمی و خوشگذرانی ترتیب می‌دهید.
برای شادی و کیف کردن خودتان را منتظر کسی نگه ندارید.
وقت گذرانی با کیفیت یکی از بهترین راه‌ها برای ارتباط با کودک درون وتفکر در روابط درونی است.
اگر عادت دارید در همه برنامه ریزی‌هایتان افرادی حضور داشته باشند.
زمان آن رسیده که وقت خاصی هم برای کودک درون و خودتان کنار بگذارید.
شاید با خودتان بگویی انسان موجود اجتماعی و در جمع بودن برای آن ضروری است.
با این حـال تحقیقات نشان می‌دهند که وقت گذرانی تنهایی به اندازه ارتباط با دیگران اهمیت دارد.
همینطور باعث می‌شود که استرسمان را بهتر مدیریت کنیم. رضایت بیشتری از زندگی داشته باشیم و احساس خوشبختی کنیم.
-
چه اشکالی دارد؛ گاهی هم از خودتان قدردانی کنید
گاهی که هیچ چیز در زندگی درست پیش نمی‌رود، آسان است که خودمان را هدف سرزنش و شماتت قرار دهیم.
شاید هم مشکلات را به دست و پاچلفتی بودن و ناتوانی‌مان ربط می‌دهیم.
اما اگر این اتفاقات بد (یا بدترین چیزها) را هم به عنوان یک هدیه تلقی کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟!
این طرز فکرتان است که واقعیت شما را تعیین می‌کند.
اگر باور داشته باشید که جهل و نادانی وسیله‌ای برای پیشرفت در زندگی است همین انرژی را در زندگی‌تان جذب می کنید و رشد و ترقی عایدتان می‌شود.
اگر معتقد باشید که فرصت بیشماری برای پیشرفت دارید.
پیدا کردن منابع مورد نیاز برای دستیابی به اهدافتان هم برایتان ساده‌تر می‌شود.
احساس قدردانی از خود مانند ارتباط با کودک درون، دوست داشتن خود، خود پذیرشی و آشتی با خود کمک می‌کند تا زندگی مان را به شکلی مثبت تغییر دهیم.
به همین خاطر خود ما هم مانند سایرین سزاوار تشکر و قدردانی هستیم.
با قدردانی از خود میتوانید با خودتان مانند بقیه مهربان و دلسوز باشید.
برای تشکر از خودتان لازم نیست کار سختی انجام دهید میتوانید به سادگی خودتان را در آغوش بگیرید.
منبع:
